ในระบบการสื่อสารข้อมูล อุปกรณ์ของผู้ส่ง และอุปกรณ์ของผู้รับ จะต้องใช้วิธีการส่ง –ข้อมูล (Transmission) การเชื่อมต่อ (Interface) การเข้ารหัส (Encoding) และวิธีการตรวจสอบความผิดพลาดของข้อมูล (Error Detection) ในรูปแบบเดียวกัน
ดังนั้น เพื่อความเป็นระเบียบและความสะดวกที่ผู้ใช้อุปกรณ์การสื่อสารข้อมูลสามรถนำมา
ใช้ได้โดยไม่ต้องกังวลว่าอุปกรณ์เหล่านั้นจะสื่อสารกันได้หรือไม่ ดังนั้นจึงมีการกำหนดมาตรฐาน
สากลสำหรับการสื่อสารข้อมูล ซึ่งแบ่งออกเป็น 2 ประเภท คือ
1. มาตรฐานโดยนิตินัย หรือมาตรฐานแบบเดอ ยึอเร (De Jure Standard)
แบบเดอยึอเรเป็นมาตรฐานที่กำหนดขึ้นโดยองค์กรที่ไม่แสวงหาผลตอบแทน ซึ่งมาตรฐาน
ต่าง ๆ ถูกกำหนดโดยคณะกรรมการ ที่ผ่านการประชุมเห็นชอบ มีการวางแผนการล่วงหน้าเป็นการกำหนดเพื่อคนส่วนส่วนใหญ่ เรียกอีกอย่างหนึ่งว่า ระบบเปิด
2. มาตรฐานโดยพฤตินัย หรือมาตรฐานแบบเดอ ฟัคโต (De Facto Standard)
แบบเดอ ฟัคโต เป็นมาตรฐานที่เกิดขึ้นโดยไม่มีคณะกรรมการ ไม่มีการวางแผนการล่วง
หน้า ไม่มีการประกาศมาตรฐานให้ปฏิบัติการ แต่เกิดจากผู้ใช้มีความนิยมในผลิตภัณฑ์ชนิดนั้น ๆ ตัวอย่างเช่น เครื่องคอมพิวเตอร์ไอบีเอ็มพีซี ได้กลายเป็นมาตรฐานของเครื่องไมโครคอมพิวเตอร์หรือระบบเครือข่ายอินเทอร์เน็ตที่เกิดจากโครงการ ARPRANET ของกระทรวงกลาโหม -สหรัฐอเมริกา ปัจจุบันได้แพร่หลายไปทั่วโลก กลายเป็นมาตรฐานของเครือข่ายคอมพิวเตอร์ชนิดหนึ่งเรียกอีกอย่างหนึ่งว่า ระบบปิด
ที่มา http://61.19.212.45/~weerasak/StudentProject/Sudarut2553/htdoc/8-4.html
ท
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น